Τη βοήθεια του κοινού ζητούν παπυρολόγοι για να μεταφράσουν αρχαιοελληνικά κείμενα

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ανεβάζει στο Ίντερνετ τη «μητέρα όλων των γρίφων» και ζητά τη βοήθεια του κοινού για να λυθεί το μυστήριο ενός χαμένου απόκρυφου Ευαγγελίου.

Πρόκειται για ένα πρόβλημα που απαιτεί από τους εθελοντές γερή εκπαίδευση στην αποκρυπτογράφηση. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, αν και θα βοηθούσε, όπως αναφέρουν οι λονδρέζικοι «Times».

Το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης ζητά από δεκάδες χιλιάδες εθελοντές να βοηθήσουν στη μεταγραφή των ελληνικών γραμμάτων που βρίσκονται σε δύο εκατομμύρια ψήγματα αρχαίων αιγυπτιακών παπύρων. Είναι πάπυροι που ανακαλύφθηκαν στην αιγυπτιακή πόλη Οξύρρυγχο στις αρχές του περασμένου αιώνα και χρονολογούνται μεταξύ του 500 π.Χ. και 1000 μ.Χ.

Οι ερευνητές του προγράμματος έχουν ανεβάσει στη διαδικτυακή διεύθυνση www.ancientlives.org περισσότερα από 200.000 τμήματα καθώς και τα σχετικά εργαλεία που αναγνωρίζουν χαρακτήρες.

Βρήκαν μάλιστα ένα άγνωστο μέχρι σήμερα απόκρυφο Ευαγγέλιο του 3ου αιώνα με ιστορίες του Ιησού που εκδιώκει τους δαίμονες. Οι λεπτομέρειες γύρω από το εύρημα θα εκδοθούν σύντομα σε επιστημονική δημοσίευση από την Οξφόρδη.

Ωστόσο, οι ίδιοι ερευνητές πιστεύουν πως ανάμεσα στους παπύρους του Οξύρρυγχου που βρίσκονται στη συλλογή της Οξφόρδης θα κρύβονται και άλλες ιστορίες του Ιησού.

Οι πάπυροι είναι γραμμένοι στα ελληνικά, τότε που η Αίγυπτος βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των Ελλήνων και στη συνέχεια των Ρωμαίων. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν διαβαστεί εδώ και χίλια χρόνια. Περιλαμβάνουν αποδείξεις, λογαριασμούς, επιστολές και άλλα αποδεικτικά της καθημερινής ζωής, καθώς και έγγραφα με κείμενα του 1ου αιώνα. Ανάμεσά τους είχαν ανακαλυφθεί οι τραγωδίες του Σοφοκλή καθώς και τα ποιήματα της Σαπφώς.

Έως σήμερα οι περισσότεροι βρίσκονται σε σφραγισμένα κουτιά στο πανεπιστήμιο. Από αυτούς, τα 200.000 τμήματα έχουν φωτογραφηθεί και ανεβεί στο Ίντερνετ. Η επιθυμία των επιστημόνων είναι οι εθελοντές να συμβάλουν στην αποκωδικοποίησή τους. Στη συνέχεια θα περάσουν στον κατάλογο των παπύρων του Οξύρρυγχου που έχει εκδώσει η Οξφόρδη.

Το επόμενο στάδιο θα είναι η φόρτωση νέου όγκου ανεπεξέργαστων πληροφοριών ώστε το κοινό να προσφέρει τη βοήθειά του στην ερμηνεία τους.

Επισκεφτείτε το site: http://ancientlives.org/

Πηγή:Περ/κό Αρχαιολογία & Τέχνες, in.gr

Αρχαιολογικό Μουσείο Σαλαμίνας

Την απαλλοτρίωση ή την απ’ ευθείας εξαγορά οικοπέδου στη Σαλαμίνα για τις ανάγκες του Αρχαιολογικού Μουσείου της περιοχής ενέκρινε το Συμβούλιο Μουσείων του υπουργείου Πολιτισμού. Η εξαγορά του οικοπέδου, συνολικού εμβαδού 184 τ.μ., θα βοηθήσει στην ασφάλεια του μουσείου καθώς το κτίσμα συνορεύει με τον αίθριο χώρο του. Παράλληλα, στις προθέσεις της ΚΣΤ′ Εφορείας Αρχαιοτήτων είναι να αξιοποιηθεί ο χώρος για αποθήκες και γραφεία του μουσείου. Το κόστος της εξαγοράς ανέρχεται στα 200.000 ευρώ (αντικειμενική αξία).
Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαλαμίνας λειτουργεί από τις αρχές του καλοκαιριού του 2010 στο διατηρητέο κτίριο του πρώην 1ου Καποδιστριακού Σχολείου του νησιού, το οποίο ανακατασκευάστηκε πλήρως, σύμφωνα με τις προδιαγραφές ενός σύγχρονου μουσείου.
Τα ευρήματα που φιλοξενεί στη μόνιμη έκθεσή του αποτελούν δείγμα της ένδοξης ιστορίας της Σαλαμίνας, ενώ το εκθεσιακό πρόγραμμα του μουσείου παρουσιάζει τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία ανά χρονική περίοδο, αναδεικνύοντας έτσι το παρελθόν του νησιού.
Στην έκθεση μπορεί κανείς να θαυμάσει εκθέματα από τους οικισμούς και τα νεκροταφεία της προϊστορικής περιόδου, όπως και κεραμικά ευρήματα από τη γεωμετρική έως και την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Επιπλέον, την έκθεση απαρτίζουν μαρμάρινα επιτύμβια ανάγλυφα του 4ου κυρίως αιώνα.
Εντυπωσιακή είναι η έκθεση των μαρμάρινων επιτύμβιων μνημείων από τους κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους η οποία φιλοξενείται στα στεγασμένα τμήματα του αύλειου χώρου του μουσείου.
Από το μουσείο δεν λείπει το πλούσιο εποπτικό υλικό και τα εκθέματα που σχετίζονται με την ιστορία της πόλης, όπως ψηφισματικά ανάγλυφα, σχεδιαστικές αναπαραστάσεις της Ναυμαχίας της Σαλαμίνος.

Πηγή:Περ/κό Αρχαιολογία & Τέχνες, Naftemporiki.gr

Ένας σπάνιος κούρος συγκαταλέγεται στα ευρήματα της ανασκαφής στο Δεσποτικό

Τα αποτελέσματα της ανασκαφικής περιόδου στη θέση Μάντρα στην ακατοίκητη νησίδα Δεσποτικό, που διήρκησε από τις 2 Ιουνίου έως τις 8 Ιουλίου 2011, ανακοίνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού.

Δεσποτικό
Η φετινή έρευνα ξεκίνησε από το τειχισμένο Νότιο Συγκρότημα. Κάτω από τα ύστερα κτίσματα της μεταβυζαντινής εποχής αποκαλύφθηκε ο βόρειος τοίχος του ήδη ανεσκαμμένου μεγάλου τετράγωνου αρχαϊκού κτίσματος Θ (β’ μισό 6ου π.Χ.), οι τοίχοι του οποίου σώζονται σε μέγιστο ύψος 1,50 μ. το οποίο επικοινωνεί με το λουτρό του ιερού. Αποκαλύφθηκαν επίσης έξι νέοι τοίχοι, βαθύτερα θεμελιωμένοι από τους ήδη ορατούς του Νοτίου Συγκροτήματος και κάτω από το λουτρό, γεγονός που αποδεικνύει πως προϋπήρχε αυτών ακόμα ένα κτίσμα χρονολογούμενο στην πρώτη φάση λειτουργίας του ιερού (550 π.Χ.).Η έρευνα συνεχίστηκε στο ναόσχημο οικοδόμημα του τειχισμένου λατρευτικού περιβόλου του ιερού. Διαπιστώθηκε ότι αυτό, εκτός από σηκό και άδυτο, έχει και πρόδομο αποτελούμενο από πλακόστρωτο διάδρομο, τέσσερις μικρούς χώρους εκατέρωθεν αυτού και κατώφλι μεγάλων διαστάσεων.
Στο κατώφλι αυτό βρέθηκε εντοιχισμένος σε β’ χρήση ο άνω κορμός -χωρίς το κεφάλι- αρχαϊκού κούρου, κομμένος στο ύψος της μέσης. Το γλυπτό είχε τοποθετηθεί ανάποδα στο έδαφος και έφερε δύο μολυδβοχοημένες εντορμίες για την υποδοχή του στροφέα της θύρας. Ήταν σφηνωμένο με μαρμάρινους λίθους για την καλύτερη στήριξη της θύρας και η πίσω επιφάνειά του ήταν επεξεργασμένη με βελόνι, ώστε να εφάπτεται στην πλάκα του κατωφλιού.
Ο κούρος έχει το αριστερό χέρι λυγισμένο πάνω στο θώρακα - χαρακτηριστικό γνώρισμα των παριανών εργαστηρίων γλυπτικής του τέλους του 6ου αι. π.Χ. Η αποκάλυψη του κούρου είναι πολύ σημαντική, καθώς είναι μόλις το τρίτο γλυπτό αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας κούρων.
Ιδιαίτερα σημαντική για τη μελέτη των πολυάριθμων θραυσμάτων γλυπτών που έχουν βρεθεί στο ιερό είναι η διαπίστωση ότι το παραπάνω θραύσμα συνανήκει με τον κάτω κορμό κούρου που είχε αποκαλυφθεί εντοιχισμένος σε τοίχο του Νότιου Συγκροτήματος το 2005. Στο ίδιο γλυπτό πιθανότατα πρέπει να αποδοθεί το κεφάλι κούρου που είχε βρεθεί το 2010. Επίσης, αποκαλύφθηκαν δύο συνανήκοντα θραύσματα από το αριστερό πόδι αρχαϊκού κούρου φυσικού μεγέθους, σωζόμενο από τη φτέρνα έως και την κνήμη. Τα θραύσματα σώζονται σε άριστη κατάσταση και δείχνουν την απαράμιλλη ποιότητα των γλυπτών των παριανών εργαστηρίων. Αυτά συνανήκουν με θραύσμα από το μηρό κούρου που είχε αποκαλυφθεί το 2005.
Δίπλα σε αυτά βρέθηκε η πλίνθος της βάσης ενός άλλου κούρου, στην οποία σώζονται τρία δάκτυλα του δεξιού ποδιού. Η προσεχής μελέτη των τριάντα και πλέον μαρμάρινων βάσεων αγαλμάτων θα βοηθήσει στη ταύτιση της παραπάνω πλίνθου και του κούρου με μία από αυτές τις βάσεις.
Εργασίες κατά μήκος του στυλοβάτη του ναού, μήκους 17 μ., αποκάλυψαν την ιδιαίτερα ισχυρή θεμελίωσή του, που αποτελείται από μεγάλους δόμους γνευσίου μήκους 2 έως 4 μ., τοποθετημένους σε δύο ή τρεις επάλληλες σειρές, συνολικού ύψους 1 μ. Ο στυλοβάτης ανήκει στην κιονοστοιχία του ναού που κατασκευάστηκε γύρω στο 500 π.Χ. Αυτή έφερε επτά κίονες ύψους 3,80 μ., επομένως απαιτούσε μία τόσο ισχυρή θεμελίωση για τη στήριξη όχι μόνο της κιονοστοιχίας αλλά του θριγκού και του αετώματος.
Επίσης, κάτω από το βωμό της Εστίας Ισθμίας και εξωτερικά του ναού αποκαλύφθηκε τμήμα πρωιμότερου τοίχου κατασκευασμένου από μαρμάρινους δόμους.
Σημαντική ήταν η εύρεση κάτω από το αρχαϊκό πλακόστρωτο δάπεδο του προστώου του εστιατορίου του ιερού τμήματος τετράγωνου μαρμάρινο βόθρου τελετουργικού χαρακτήρα, διαστάσεων 1,5Χ1,5 μ. (μέσα 6ου αι. π.Χ.). Επίσης, στη Βόρεια Πύλη του περιβόλου διαπιστώθηκαν έξι διαφορετικές κατασκευαστικές φάσεις και αποκαλύφθηκαν οι δύο εντορμίες της δίφυλλης θύρας της πρώτης φάσης που χρονολογείται στην αρχαϊκή περίοδο (550 αι. π.Χ).
Τέλος, η φετινή ανασκαφή εκτός από τα παραπάνω ευρήματα έφερε στο φως πληθώρα γραπτής αρχαϊκής και γεωμετρικής κεραμικής που αποδεικνύει την λειτουργία του ιερού ήδη από τα γεωμετρικά χρόνια.

Πηγή: Περ/κό Αρχαιολογία & Τέχνες

Κιθαιρών

Βρίσκομαι στα Βίλια (ξέρετε κοντά στο Πόρτο Γερμενό και το Αλεποχώρι). Εχτές ανεβήκαμε με την παρέα στον Κιθαιρώνα (υψόμετρο 1.409 μέτρα). 
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Κιθαιρώνας είναι ορεινός όγκος μεταξύ του όρους Πατέρα, των Γερανείων ορέων και της Πάρνηθας. Ο Κιθαιρώνας ήταν χώρος διαμονής της θεάς Αρτέμιδος. Η Άρτεμις ήταν υπερβολικά σεμνή και ιδιαίτερα εκδικητική σ΄όποιον έδειχνε απέναντί της ερωτικές διαθέσεις.
Μία μέρα είχε πάει στον Κιθαιρώνα για κυνήγι μαζι με τα σκυλιά του ο Ακταίωνας, ο οποίος είχε μάθει την τέχνη του κυνηγίου απο τον κένταυρο Χείρωνα. Κι΄ενώ περιπλανάτο στο βουνό έτυχε να δεί την θεά ’ρτεμη που λουζόταν σε μια δροσερή πηγή παρέα με τις Νύμφες. Η Άρτεμις εξοργίστηκε που είδε τον Ακταίωνα (νομίζοντας οτι αυτός έχει ερωτικές διαθέσεις) και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Μα μόλις έγινε αυτό τα σκυλιά του Ακταίωνα βλέποντας μπροστά τους ενα ελάφι όρμησαν επάνω του και τον κατασπάραξαν. Λέγεται δε οτι το θλιμμένο βλέμμα των ελαφιών είναι απο την στεναχώρια του Ακταίωνα.
Ο Λαίος παντρέυτηκε την Ιοκάστη ή Επικάστη οπως την καλούν μερικοί και υπήρχε χρησμός που του μήνυε να μην κανει παιδί γιατί επρόκειτο να σκοτωθεί απο το ίδιο του το παιδί. Αυτός μία μέρα τύφλα στο μεθύσι πλάγιασε με την γυναίκα του. Κι όταν γεννήθηκε το παιδί το δώσε σ΄ενα βοσκό να το πετάξει αφού πρώτα του τρύπησε τους αστραγάλλους με καρφιά. Ο βοσκός απόθεσε το βρέφος στον Κιθαιρώνα. Το βρήκαν όμως οι βουκόλοι του Πολύβου, βασιλια των Κορινθίων, το παίρνουν και το πηγαίνουν στην γυναίκα του βασιλέως την Περίβοια. Εκείνη υιοθέτησε το παιδί, του θεράπευσε τα ποδια και το ονόμασε Οιδίποδα γιατί είχε πρήξιμο (οίδημα) στα πόδια απο τις πληγές.
Είναι το βουνό όπου ένοιωσε τα βαριά βήματα του Ηρακλή. Βοσκός ο Ηρακλής στα δεκαοχτώ του χρόνια ανεβοκατέβαινε καθημερινώς με τα κοπάδια τον Κιθαιρώνα. Μία ημέρα έκοψε ένα χοντρό κλαρί ελιάς και μ΄αυτό έφτιαξε το μυθικό του ρόπαλο όπου και κατάφερε να σκοτώσει το λιοντάρι του Κιθαιρώνα που είχε γίνει φόβος και τρόμος της περιοχής.
Ο Kithairon πήρε το όνομα του από τον βασιλέα των Πλαταιών Kithairon. Ο Kithairon σκότωσε τον αδελφό του Ελικώνα γι΄ αυτό οι θεοί του Ολύμπου έδωσαν στα δυο γειτονικά βουνά αντίστοιχα τα ονόματα Kithairon και Elikon. Τον Κιθαιρώνα τον έκαναν κατοικία των Ερινυών και τον Ελικώνα κατοικία των Μουσών.

Δύο νέα Μουσεία εμπλουτίζουν τον πολιτιστικό χάρτη της χώρας

Αθήνα

Δύο νέα μουσεία προστίθενται στον πολιτιστικό χάρτη της πρωτεύουσας. Το πρώτο αφορά στο Μέγαρο Τσίλλερ-Λοβέρδου (Μαυρομιχάλη 6), το οικοδόμημα του ώριμου νεοκλασικισμού στη νεότερη Ελλάδα, που έρχεται να στεγάσει την περίφημη Συλλογή Λοβέρδου, η οποία ανήκει στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (ΒΜΧ). Το δεύτερο είναι το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων, το πρώτο στην Ελλάδα, που θα στεγαστεί στο κτίριο «ΣΙΛΟ» στην «Πολιτιστική Ακτή Πειραιώς» και το οποίο θα συμπληρώσει το φιλόδοξο σχέδιο της γειτονιάς των μουσείων στο λιμάνι του Πειραιά.

Και τα δύο μουσεία συζητήθηκαν στο Συμβούλιο Μουσείων εκτενέστατα. Ωστόσο, το καθένα βρίσκεται σε διαφορετική φάση, καθώς για το Μέγαρο Τσίλλερ-Λοβέρδου, που αποτελεί παράρτημα του ΒΧΜ, εγκρίθηκε η οριστική μουσειολογική μελέτη, ενώ το δεύτερο έχει να διανύσει ακόμα αρκετό δρόμο.

Για το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων εγκρίθηκε το κτιριολογικό και μουσειολογικό πρόγραμμα, με κάποιες παρατηρήσεις, που θα πρέπει να τεθούν υπόψη στην προμελέτη που θα ακολουθήσει, η οποία με ταχείς ρυθμούς αναμένεται προς έγκριση στις 20 Ιουλίου.

Το Μέγαρο Τσίλλερ-Λοβέρδου αποτέλεσε οικία δύο σημαντικών ανθρώπων. Του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, το όνομα του οποίου συνδέεται άρρηκτα με την ελληνική αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα, καθώς σχεδίασε περισσότερα από 900 κτίρια, αλλά και του Διονύσιου Λοβέρδου, οικονομολόγου, διευθυντή της Λαϊκής Τράπεζας και συλλέκτη έργων τέχνης, ο οποίος αγόρασε το κτίριο από τον προκάτοχό του, δίνοντας το δικό του στίγμα με τις παρεμβάσεις του. Εκεί, στέγασε και τη συλλογή του από βυζαντινές εικόνες, πολύτιμα χειρόγραφα και αντικείμενα μικροτεχνίας, λειτουργώντας μέρος του κτιρίου ως μουσείο.

Πρόσφατα το Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων ενέκρινε τη μελέτη αποκατάστασης του μεγάρου, το οποίο θα στεγάσει την περίφημη συλλογή, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελεί από μόνο του έκθεμα, τόσο για την αρχιτεκτονική του όσο και για τον εσωτερικό του διάκοσμο, που συμπληρώνεται με εξαιρετικά μωσαϊκά δάπεδα, ξυλόγλυπτα και διακοσμήσεις.

Οι ενότητες της μουσειολογικής μελέτης, όπως εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο, είναι οκτώ: Η πρώτη θα λέγεται «Οικία Τσίλλερ» και θα παρουσιάζει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, τη συμβολή του Τσίλλερ στον ελληνικό κλασικισμό, μελέτες και σχέδιά του για δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Μεταξύ των εκθεμάτων θα είναι δύο σχέδια κατόψεων της οικίας Τσίλλερ (τα οποία βρίσκονται στο Μουσείο Μπενάκη και στην Εθνική Πινακοθήκη), διακοσμήσεις in situ της φάσης Τσίλλερ, καθώς και εποπτικό υλικό για τον μεγάλο αρχιτέκτονα και το έργο του.

Η δεύτερη ενότητα θα έχει τίτλο «Συλλογή και Μουσείο Δ. Λοβέρδου» και θα πληροφορεί το κοινό για το φαινόμενο κατοικίας που μετατράπηκε σε οικία τέχνης, με αδημοσίευτο υλικό από το αρχείο των κληρονόμων, καθώς και από το αρχείο του ΒΧΜ, όπως φωτογραφίες, έγγραφα με το πωλητήριο της οικίας, τους παλιούς καταλόγους του 1946 και 1964 κ.ά.

Η τρίτη ενότητα «Συλλογή Δ. Λοβέρδου» θα παρουσιάζει τη συνολική συλλογή, όχι μόνο αυτή που θα εκτίθεται στο Μουσείο, αλλά και όσα από τα αντικείμενα ανήκουν στους κληρονόμους, στο Ίδρυμα Σπύρου Λοβέρδου και το ΒΜΧ.

Η τέταρτη ενότητα θα αναφέρεται στη «Ζωγραφική στην Κρήτη (14ος - 17ος αιώνας)», με στοιχεία από τη συνέχιση της βυζαντινής τέχνης στην Κρήτη, τη σχέση της με τη Δύση, τις επιρροές της, καθώς και με την παρουσίαση έργων γνωστών ζωγράφων της εποχής, όπως ο Άγγελος, ο Δαμασκηνός κ.ά.

Η πέμπτη ενότητα έχει τίτλο «Ζωγραφική στα Επτάνησα (17ος - 19ος αιώνας)» και θα περιλαμβάνει έργα κυρίως Κρητικών που εγκατέλειψαν το νησί για να εγκατασταθούν στη Βενετία και στα ενετοκρατούμενα Επτάνησα, όπως ο Ηλίας Μόσχος και ο Νικόλαος Καλλέργης. Στην ενότητα αυτή θα περιλαμβάνονται και εκκλησιαστικά αντικείμενα, όπως ένα ολόκληρο τέμπλο ναού, που συγκαταλέγεται στη Συλλογή Λοβέρδου, ξυλόγλυπτα, υφάσματα και χειρόγραφα.

Η έκτη ενότητα θα αφορά το «Παρεκκλήσι του Μουσείου», που έχτισε ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος στην πίσω αυλή του κτιρίου και στα εκθέματα που θα παρουσιάζονται είναι ο εντυπωσιακός του τρούλος, που θα εκτίθεται in situ, 12 φορητές εικόνες και εποπτικό υλικό.

Η έβδομη ενότητα θα περιλαμβάνει έργα του 20ού αιώνα από παραγγελίες του ίδιου του Διονύσιου Λοβέρδου σε καλλιτέχνες όπως ο Φώτης Κόντογλου και θα αποτελείται από 31 εικονίδια και διάκοσμο (ψηφιακά δάπεδα, ξυλόγλυπτα κλπ.), ο οποίος βρίσκεται στην αρχική του θέση, εκθέματα που θα αναδειχτούν, όπως και τα υπόλοιπα, με επεξηγηματικές πινακίδες.

Τέλος, ξεχωριστή ενότητα θα αποτελεί το «Ελληνικό Δωμάτιο της Αγγελικής Χατζημιχάλη», που δημιούργησε η σπουδαία λαογράφος και το οποίο θα αποκατασταθεί σύμφωνα με τη μελέτη συντήρησης του διακόσμου.

Η μουσειολογική μελέτη έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το Συμβούλιο Μουσείων, ενώ κάποιες παρατηρήσεις έγιναν αφορμή για να διευκρινιστούν κάποια ζητήματα. Όπως, ότι δεν θα μπορούσε να γίνει μεγαλύτερη προβολή των διακοσμήσεων της εποχής του Τσίλλερ, γιατί το Μουσείο δόθηκε στο Δημόσιο από τους κληρονόμους της οικογένειας Λοβέρδου με τον όρο να στεγαστεί η Συλλογή, ειδάλλως θα επιστρέψει στους δωρητές.

Ωστόσο, τονίστηκε ότι το ίδιο το κτίριο αποτελεί από μόνο του έκθεμα, που με την αρχιτεκτονική και τον αποκατεστημένο διάκοσμό του θα «μιλάει» μόνο του για τον μεγάλο αρχιτέκτονα. Επίσης, αναφέρθηκε ότι αν δοθεί και το υπόλοιπο κτίριο (το τμήμα που έχει είσοδο από την Ακαδημία), το οποίο παραμένει ανεκμετάλλευτο και κλειστό στην ιδιοκτησία των κληρονόμων, θα είναι ακόμα καλύτερη η ανάδειξή του.

Το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων αποτελεί τμήμα της «Πολιτιστικής Ακτής Πειραιά», ενός επενδυτικού προγράμματος του ΟΛΠ, που αφορά τη διαμόρφωση του λιμανιού, την ανάδειξή του σε Πύλη Τουρισμού και τη σύνδεσή του με τον Πειραιά. Οι επεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν, αφορούν κυρίως στη διαμόρφωση της περιοχής από τον Άγιο Διονύσιο μέχρι την Ακτή Βασιλειάδη με κύρια εστία την Ηετιώνεια Ακτή. Το έργο στο σύνολό του θα καλύπτει έκταση 180 στρεμμάτων, από τα οποία τα 50 στρέμματα θα αποτελούν χώρους πρασίνου.

Το κτίριο, που μέχρι το 2010 λειτουργούσε ως σιλό αποθήκευσης δημητριακών, ανεγέρθηκε μεταξύ 1924 και 1929. Μαζί με τον Πύργο του, που φιλοξενεί το Ρολόι του Πειραιά, το σήμα κατατεθέν του λιμανιού, φτάνει σε ύψος τα 56,20 μέτρα. Με τον ταινιόδρομο έχει εμβαδόν 10.960 τ. μ., ο περιβάλλοντας χώρος είναι περίπου 9 στρέμματα, ενώ από τα πιο αξιόλογα χαρακτηριστικά του είναι οι κυψέλες.

Πρόκειται για μικρά δωμάτια, ύψους 30 μ. και πλάτους 1 μ. περίπου, τα οποία, σύμφωνα με την παρουσίαση του κτιριολογικού και μουσειολογικού προγράμματος, μπορούν να αποτελέσουν μοναδική πρόκληση για τους αναδόχους του διαγωνισμού ως προς την τελική τους χρήση. Και τα δύο προγράμματα εγκρίθηκαν ομόφωνα από τα μέλη του Συμβουλίου, με τις παρατηρήσεις να υπάρξει αύξηση του εκθεσιακού χώρου, να βελτιωθούν οι τίτλοι των ενοτήτων, τμήμα του κτιρίου να διατηρηθεί ως έχει, ως δείγμα της ελληνικής βιομηχανικής κληρονομιάς και να δοθεί μέριμνα για συμμετοχικές δράσεις παιδιών.

Το εκθεσιακό υλικό θα προέρχεται από τα πλούσια σε ευρήματα ναυάγια της χώρας, καθώς και από ανασκαφές που έχει διεξάγει η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων και θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, εμπορικούς αμφορείς, κεραμική, αγάλματα, γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη, επιγραφές, εξοπλισμούς πλοίων, θησαυρούς νομισμάτων, οπλισμό και οικιακά σκεύη. Μεταξύ των θεματικών ενοτήτων που προτάθηκαν είναι «Θάλασσα, περιβάλλον, άνθρωπος», «Ενάλια Αρχαιολογία», «Χρονοκάψουλες στον βυθό… Σταθμοί στον χρόνο», «Ερευνώντας το παρελθόν σε πολύ βαθιά νερά», «Ναυάγια και αναφορές στην τέχνη και τα γράμματα», «Κτίριο του Σιλό».

Πηγή:www.in.gr

Ρωσσία: Βρήκαν τμήματα αρχαίας ελληνικής πόλης του 6 αιώνα π.Χ.

Στην περιοχή ΤΑΜΑΝ (σ.σ. κοντά στην πόλη Ανάπα, δημοφιλές θέρετρο στο Νότιο Ρωσία, και η οποία βρίσκεται στο Κράι Κρασνοντάρ, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας) οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν μπροστά σε μοναδική ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει εξ ολοκλήρου την άποψη που έχουμε για την αρχαία ιστορία.

Οι αρχαιολόγοι έχουν μείνει έκπληκτοι από την κατάσταση και το πλήθος των ευρημάτων και στην παρούσα φάση φωτογραφίζουν επίπεδο επίπεδο πολύ προσεκτικά προκειμένου να μην καταστρέψουν τα αρχαία τείχη.
Υποθέτουν οτι στο σημείο της ανασκαφής βρισκόταν αρχαίος ελληνικός ναός της θεάς Δήμητρας, θεάς της καρποφορίας και της γεωργίας και οι ιστορικοί που παρευρέθηκαν προσδιόρισαν ακριβώς το σημείο του βωμού. Ομως από το πλήθος των ευρημάτων μιλούν για ολόκληρη πόλη.

Οι γυάλινοι καθρέφτες εμφανίστηκαν μόλις τον 3ο αι. μ.Χ.

Οι αρχαίοι καθρεφτίζονταν στην ήρεμη επιφάνεια του νερού αλλά και στη στιλβωμένη επιφάνεια πετρωμάτων και μετάλλων ( χαλκός, άργυρος, χρυσός). Ο γυάλινος καθρέφτης εμφανίστηκε τον 3ο αι. μ.Χ. ενώ στη Βικτωριανή εποχή κατασκευάστηκαν οι πρώτοι, επιμεταλλωμένοι με υδράργυρο, καθρέφτες που, λόγω του υψηλού τους κόστους, θεωρούνταν έργα τέχνης.

Το αρχαιότερο ημερολόγιο χρονολογείται στα 10.000 π.Χ

Το αρχαιότερο ημερολόγιο έχει βρεθεί στο Grotte du Tai στη Γαλλία. Επάνω σε ένα κομμάτι οστού, μήκους 9 εκατοστών, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν γύρω στις 1.000 αυλακώσεις, καθεμιά από τις οποίες αντιπροσώπευε μια ημέρα. Οι αυλακώσεις διατάσσονται σε ομάδες, οι οποίες φαίνεται ότι αντιπροσώπευαν έτη.

Οστά στην πυρά

Η δυνατή φωτιά επιδρά με δύο τρόπους στα οστά: από τη μια, τους προσδίδει ένα ασπρογάλαζο ή λευκό χρώμα και από την άλλη, τα συρρικνώνει.
Επομένως, κανείς δεν πρέπει να υπολογίζει με ακρίβεια, βάσει του μεγέθους των καμένων οστών, το μέγεθος του ζώου στο οποίο ανήκαν. Tο συμπέρασμά του θα είναι ανακριβές. 

 

Kαι κάπου εδώ θυμάμαι και τις ανασκαφές της σχολής μας στην Κρήτη...όταν κοσκινίζαμε το χώμα για να ξεδιαλύνουμε και να μαζέψουμε τα καμένα οστά. Ωραίες εποχές... 

Στη φωτογραφία πάνω ένας από τους αγαπημένους Καθηγητές μας ο Ν. Σταμπολίδης.

Tο αρχαιότερο μουσείο του κόσμου

Το 1925, ο Άγγλος αρχαιολόγος Λέοναρντ Γούλεϊ αποκάλυψε μια ιδιόμορφη συλλογή αντικειμένων στο εσωτερικό ενός νεοβαβυλωνιακού ανακτόρου του 530 π.Χ. στην Ουρ, όπου διενεργούσε ανασκαφές. Τα αντικείμενα, που είχαν συγκεντρωθεί από την πριγκίπισσα Ενιγκάλντι, κόρη του βασιλιά Ναβονίδη, προέρχονταν από διαφορετικές ιστορικές περιόδους και γεωγραφικές περιοχές, καλύπτοντας 1.500 χρόνια ιστορίας, ήταν προσεκτικά τακτοποιημένα και συνοδεύονταν από επεξηγηματικές πινακίδες. Ο Γούλεϊ είχε αποκαλύψει το πρώτο μουσείο της ιστορίας.


Πηγή:Περ/κό Αρχαιολογία&Τέχνες